من و دیوار و این تیک تاک ساعت
توی تنهایی و خلوت اسیریم
من و دیوار و ساعت زنده موندیم
که بعد مرگ همدیگه بمیریم
مثل کابوس تنهایی با سایت
شبیه قاب عکس روی دیوار
صدای ساز این تیک تاک ساعت
فقط این مغز من میکوبه انگار
مثل زندونه دیوارای خونه
وقتی درداتو هیچ کسی نمیدونه
صدای موزیک مه گاهی اونم تسکینی
رو دردمن نیست اونم میکوبه
یه چند وقته که ساعت توی قابش
اسیر و ساکته چیزی نمیگه
مثل زندونه دیوارای این خونه
وقتی درداتو هیچکی نمیدونه
ساعت مثل سابق یه مدت که درگیری نداری
تو این آینه ی مات و شکسته
سه تا مون هیچ تصویری نداریم