متن آهنگ قصه ی زیرزمین یاس و کاوه افاق و آراد آریا

سالیان ِ سال توی زیر زمین ها

با ترس و لرز واسه آرزوها فریاد زدیم ما

روزگار ما همه شک و تردید

هی دویدیم هی زدیم تا به اوج رسیدیم

از تموم دردا توی سرما و گرما

پُلی ساختیم ما از نم زیرزمین ها تا آسمون ها

دستای ما خالیه مغرور اما

فدا کردیم ما خواب شبارو واسه آرزوها

در نزن که بازه در

واسه حرفای تازه تر

سواره کلمات بشیم کم کم

اگه پایه ای بشین ترکم

دربست بریم به مرکز که

مرهم بدیم به هر زخم ِ

هر کس ، که سیره از درد و

پس حرکت به زیر هم کف

چپ و راست به هر در زدیم

سبک رپ و راک رو از دست ندیم

مثل برق و باد و از هر طریق

درد و رنج ما رو هرکس ندید

میدونی که کسی پشت ما نیست

واسه دستگیریم مژدگانیست

پس میشه رشد ما ریسک

ولی اینا مانع رشد ما نیست

مغزم سراسر ، فکر نو

نبضم هماهنگ با مترونوم و تو

میبینی دستم مـیکروفون ُ خـُب

میخونم این ُ رو ریتم تندو هــُـ

ایـنه صلاحه دستم و

میاد از سینه صدای خستم

وقتشه همه با هم یکی بشیم

حرف قلب ُ راحت بگیم

زندگیمون و روی ساز میرقصونیم

به هر دلیل به هر کجا که بخوایم میبریم

پای به پای ترس بین راه آسمون

به هر دلیل به هر کجا که بگی سر زدیم

از تموم دردا توی سرما و گرما

پُلی ساختیم ما از نم زیرزمین ها تا آسمون ها

دستای ما خالیه مغرور اما

فدا کردیم ما خواب شبارو واسه آرزوها

سالیان ِ سال توی زیر زمین ها

با ترس و لرز واسه آرزوها فریاد زدیم ما

زندگیمون و روی ساز میرقصونیم

به هر دلیل به هر کجا که بخوایم میبریم

قصه های دردهای ما پایانی نداره

اما پاکی دستای ماست که اوجُ میاره