همسایه ی دیوار به دیوارم
خوابیدی و من هنوز بیدارم
تو ماه سپیدی که نمی تابی
من ابر سیاهم که نمیبارم
بی رحم ترین آدمِ دنیامی
مربوط ترین عاشقِ چشماتم
من عاشقتم منی که معمولا
از آدم بی عاطفه بیزارم
از خونه ی من تا تو چقدر راهه
دیواره من اینقدر کوتاهه
اینقدر که وقتی که تو خوابیدی
معلومه که من هنوز بیدارم
تو نقطه ی پیوند شب و روزی
خوش میبُری و خوب نمیدوزی
روزم به شبم دوخته شد با عشق
تا صبح بهم پلک نمیذارم تا صبح بهم پلک نمیذارم