این گلایه ز تو به کجا ببرم

که شکسته شده همه بال و پرم

بروم من و این برسد به جهان

که به گوش تو هم نرسد خبرم

رخ ماه تو و شب تار دلم

بنشین تو کمی به کنار دلم

بشنو تو فقط همه درد مرا

که خزان شدم و تو بهار دلم

تو امید من و همه باور من

منه مست تو و توِ ساغر من

به تو سجده کنم همه جان و دلم

تو خدای من و دل کافر من

به جهان به خدا نرسد سخنم

که سکوت دلم به دمی شکنم

بشنو تو فقط همه درد دلم

که نشد نفسی ز تو دل بکنم

همه حرف دلم ز کرانه ی غم

همه روح و تنم شده خانه ی غم

تو دلیل امید تو دلیل خوشی

تو دلیل تفس تو بهانه ی غم

غم دوری تو ببرم به کجا؟

که جهان شنود همه درد مرا

نرسی تو به داد شکسته دلم

برسم ز غمت شبی من به خدا