نشین و نسوز و نساز و ببین که حرفم پر از لهجه ی مرهمه
برای تو و عشق واگیر تو یه عالم صبوری کنم هم کمه
نشین و نساز و نسوز و ببین که تنهایی من چقدر روشنه
یکی دست تو دست تو و دست هات داره تو سر من قدم میزنه
منم مثل تو داغ توی دلم منم مثل تو تو دل بازی ام
یه لبخند مصنوعیه رو لبم ولی به رضای خدا راضی ام
اگه زخم تو سینه ی سوختته دل من یه پا زخم هرجاییه
نگاه کن چقدر دل زمین زیخته نگاه کن بفهمی چه اوضاعیه
بده دستتو پاشو جرات بگیر که با هم از این شعله ها بپریم
حریف قدر دست بد تاس کور تو پا پس نکش بازیو میبریم
آهای تیغه ی سر به زیر تگرگ نگاتو به بعد از زمستون بدوز
الان وقت خوبی واسه مرگ نیست علمدار هنگ بهاری هنوز
تو باید بتونی شبو سر کنی درسته جهان زشت و بیریخته
درسته کلاه درخت پسه درسته تبر زهرشو ریخته
تو زخم زمستون به کفرت رسوند تو پیغمبر بست زخم باش
اگه داغ اشکی تنور غمی خودت آب رو شعله ی اخم باش
کجا میزنی سیم آخر کجا عزیز دلم سیم آخر منم
تو ساز دل روشنو کوک کن خودم کل این قطعه رو میزنم
ببین تا ابد از تو باید بگم تو تنها رفیق بد و خوبمی
واسه بردنت جونمو باختم مدال درشت طالکوبمی
آره تا ابد از تو باید بگم زیاد و کم چاه کار خداست
تو از پهنه ی اون طرف اومدی یکی مثل تو این طرف کیمیاست
آهای تیغه ی سر به زیر تگرگ نگاتو به بعد از زمستون بدوز
الان وقت خوبی واسه مرگ نیست علمدار هنگ بهاری هنوز