خودم که باورم شد ، چشام که دید و هرچی
از عشق ساخته بودم ، مثل یه برگ پاییز ، پژمرد کنج حرفام
قلبم که خوب نمیزد ، صبرم که آخرش بود
یهو همون حوالی ، آوار اشتباهم ، رو آرزوم فرو‌ریخت
کاشکی نخواسته بودم ، تو رو تو آرزوهام
اینجوری خیلی بد شد ، خزون شد آخر من
چشمام دیگه همیشه ، میترسه از دورنگی
از هرچی عشقه رد شد ، خرابه باور من
عشقت یه اشتباه بود ، چشمات که سراب بود
هرچی که خواست دل من
روش خط کشید پاییز ، احساسمم خزون شد
از سایمم فراری ، از هرچی عشق سیرم
هر جا که گفتم عشقه ، یه روی دیگه دیدم
خزون شد آخر من