چه غريبونه نشسته

گل رازقي تو گلدون

چه ترانه ي نجيبي

گر گرفته زير بارون

چه خزون نيمه سوزي

باغچه ها رو سر گرفته

دل به شوق ديدن تو

از تو سينه پر گرفته

توي اين ستاره سوزي

چند تا پاييزو شمرديم

چند تا شاغزل نوشتيم

پا به پاي باغچه مرديم

چه غم قشنگي داره -وقتي از خاطره خيسم

چه ستاره سوزه پاييز -وقتي از تو مينويسم

غزلاي رنگارنگو

ميشه ديد رو سطر كوچه

بي تو بوي حسرت و ياد

توي كوچه ها ميپيچه

پا ميگيره روي ابرا -قصه هاي زرد پاييز

اي تهي تر از بهانه -منم از عشق تو لبريز

اونور شباي خيسو

زخماي كهنه پوشونده

تو ببين "هجوم پاييز "

برگو تا كجا كشونده

روي سنگفرش خيابون

روي پرچين شكسته

همه جا نقش جدايي

برگ بيصدا نشسته

چه غريبو بيصدا بود

هجرت تو بي سخاوت

درد من مال خودم بود

تا ابد تا بي نهايت