(شبیه غربت ماهی

میون تور ماهی گیر

اسیر زندگی موندم

تو این کابوس دامن گیر)

تقلا میکنم شاید

هنوزم فرصتی باشه

با گریه میزنم فریاد

به روم شاید دری واشه

رو شن های لب ساحل

دلم آشوب آشوبه

مث موج پریشونی

که سر بر صخره می‌کوبه )

(چشامو می بندم رو تنهاییام

ولی حق من اینهمه غم نبود

یادت باشه دنیا واسم‌ زندگی

بجز قصه ای تلخ و مبهم نبود

با گریه خودم رو بغل میکنم

که تسکین دردام بشم تا ابد

"خدا جون چرا سهم من غصه بود؟"

همینه فقط پرسشم تا ابد)

کورس یا ترجیع بند

(نه سوسوی چراغی هس

نه فانوسی واسم مونده

نشسته تو گلوم بغضی

مث مهمون ناخونده

نمی تونم برام سخته

کم آوردم نفس دیگه

میدونم بعد از این دریا

واسه من خاطره س دیگه )