من راوی دردم تظاهر میکنم مردم

تلاشم واسه موندن نیست من یه عمره که افسردم

سکوتم از ترس نیست اگه ساکت و خاموشم

منم مثل تو میجنگم فقط خالیه آغوشم

با خودم میجنگم پر زخم میشم و زخمامو خودم میبندم

تو خودم غرقم و دنبال خودم میگردم

پر بغضم ولی پنهون میکنم میخندم میخندم

از آدما دورم به این تنهایی دل بستم

از دنیای بی احساس خیلی وقتکه دل کندم

شبگرد بیدارم به بیخوابی گرفتارم

مث سوز زمستونم تن یه شهرو گرفتم

با خودم میجنگم پر زخم میشم و زخمامو خودم میبندم

تو خودم غرقم و دنبال خودم میگردم

پر بغضم ولی پنهون میکنم میخندم میخندم