رفتی و آسمان هم
می دید و با خبر شد
باران، شبانه بارید
چشمان کوچه تر شد
قلبم میان شب ها
از سردی تو ترسید
بیدی که با تو یک عمر
از بادها نلرزید
پیغام تازه ای داشت
گل های زردت انگار
من ماندم و سکوت و
دنیای تیره و تار
یک شهر حال من دید
بیهوده است انکار
خوب است عقل مردم
باشد به چشم , این بار