بیا لبریز دردم بیقرارم نا شکیبا
بیا تنها تو میدانی چه کردن با دل ما
هنوز اندوه آن چشم خمارت در سرم هست
به یادت تاری از زلف سیاهت در برم هست
بیا راهی ندارم غیر از این دیوانگی ها
بیا تا پیکرم عاری شود از خستگیها
درون قلب من از عشق تو کاشانه ای هست
که آن کاشانه از دوری تو ویرانه ای هست
بیا اینجا هنوز آواره ای چشم انتظار هست
برای دیدنت مست و خراب و بیقرار هست