آب باید بود

باید از کوه گذشت

به نوازش از دل صحرا گذر کرد

تا به دریا برسیم

خاک باید بود

افتاده و ساکت

تا که یک دانه بگیریم و به صد باز دهیم

باد باید بود

بی رنگ ، به صحرا راهی

تا شانه کنیم زلف علفزاران را

تا باعث عشقبازی امواج شویم

بزداییم کدر غربت و گرد از پر کوچ

قاصدک را همره و همدم و آماج شویم

در فراسوی همه زشتیها

عطر دامان بهاران را

پیشکش هرچه نروییده کنیم

آتش باید شد

تا که از ریشه بسوزد جهل ناپاکی ها

تا نماند اثر از وحشت و تاریکیها

به شرر شمع خموشی فروزنده کنیم

چاره ای بهر دل عاشق پروانه کنیم